دیوراما ۵ – بهار ۱۴۰۱
مجله سینمایی «دیوراما»، شماره‌ی پنجم
این شماره به ترجمه ویژه‌نامه فریمز سینما ژورنال – شماره ۱۶ اختصاص داده شده است که نگاهی به جادوگران زن در تاریخ سینما دارد. در تاریخ سینما مطالعات گسترده‌ای در مورد زیرژانرهای سینمای وحشت صورت گرفته است، اما در شماره شانزدهم فریمز سینما ژورنال، مقالات ویژه‌ای که بیشتر آن از منظر فمینیستی است به جادوگری و جادوگران زن در سینمای وحشت اختصاص یافته است؛ از جادوگران عجوزه و زیبا در انیمیشن‌های والت دیزنی گرفته تا فیلم‌سازان اکسپریمنتالی چون ماریا کلوناریس با شاهکار تجربی‌اش «سلوا:پرتره پروانه نوایی» که جلد این شماره نیز به تسخیر قابی از این فیلم درآمده است؛ از سوی دیگر مقاله‌ی تحقیقی-تاریخی مارتین اف.نوردن در مورد طلسم تاد براونینگ برای ساختن «جادوگر تیمبوکتو» ما را با افشای حقایقی تلخ درباره ساخت و تولید این فیلم روبه‌رو می‌کند. در مقاله‌ای دیگر از این شماره‌ی بی‌نظیر، تد فیشر طراحان رقص را احضار می‌کند که با رقص‌شان ما را جادو می‌کنند و سراغ جادوگرانی چون پینا باوش، ماتیلد مونیه، بابی جین اسمیت، و مری ویگمن می‌رود. جودیت نوبل در مقاله‌ی خود به دنیای سینمای مایا درن سفر می‌کند و به کنکاش عناصر جادویی در درون و بیرون عوالم این فیلم‌ساز رام نشدنی می‌پردازد. درخشان‌ترین مقاله‌ی این شماره می‌تواند سیلی ترزا کاسترو باشد. مقاله‌ی او رشک‌برانگیز است و به ما یادآوری می‌کند که چطور می‌توانیم با نظریات فمینیستی فیلم بدون آنکه احساس کنیم درگیر انتزاع هستیم مواجه شویم. او زنان در آستانه‌ی فروپاشی در دو دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ را فرامی‌خواند که چشم خیره مردان را از حدقه درمی‌آورند. خواندن مقاله‌اش همچون سحری است که ما را جادو می‌کند و در نهایت زیر پای‌مان را خالی تا وسیله‌ای برای رهایی بیابیم.
تماشاگران هنگام دیدن نمایشی که لوئی داگر آن را ابداع نموده بود، در یک تالار مدور و تاریک جمع می‌شدند تا از شکاف بزرگِ به‌وجودآمده در دیوار، نقاشی‌های شفافی را ببینند.
